Για το Νοσοκομείο ΜΑΣ έχω γράψει και παλιότερα, τον Ιούνη του 2020. Τότε, επειδή είχα γράψει καλά λόγια για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του, κάποιοι με ” φρούμαξαν ”. Πως δεν ξέρω τι μου γίνεται, πως φαίνεται ότι ζω σε άλλη πόλη , και τέτοια.Δεν απάντησα. Ίσως τα καλά να τύχανε σε μένα , σκέφτηκα, και άφησα το ζήτημα εκεί.
Σήμερα, όμως, τρία χρόνια και κάτι από τότε που άρχισα να βρίσκομαι στην ανάγκη των υπηρεσιών του, έχω όλο το δικαίωμα αλλά , κυρίως, την υποχρέωση να μιλήσω ξανά, και αυτή τη φορά με ” ονόματα και διευθύνσεις ”.Να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που με υψηλή επιστημονική επάρκεια και γνώση, αλλά και με ευγένεια και ανθρωπιά στάθηκαν δίπλα μας και μας παρείχαν την πολύτιμη βοήθειά τους.
Σοφία Απανωζίδου, Βασιλική Τσουπίδου, Στρατή Κούσκο, Στρατή Γιαννίκο, Βασίλη Κικίλια και Αναστάσιε Μίλκα τόσο εγώ, όσο και όλοι όσοι πέρασαν από τα χέρια σας, σας ευχαριστούμε Είναι, δε, απολύτως βέβαιο ότι ανάλογης ποιότητας γιατροί – άνθρωποι υπάρχουν και άλλοι πολλοί στο Νοσοκομείο ΜΑΣ. Ας με συγχωρέσουν που δεν τους αναφέρω ,όμως – ευτυχώς…- δεν τους έχω ” γνωρίσει ”.
Τα ίδια, τουλάχιστον, ισχύουν και για το νοσηλευτικό και λοιπό υγειονομικό προσωπικό. Κατά τη διάρκεια των νοσηλειών μας η εξυπηρέτηση και βοήθεια που μας προσέφεραν το προσωπικό της Γυναικολογικής κλινικής, της Οφθαλμολογικής, του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών, της Χειρουργικής και προσφάτως της Καρδιολογικής κλινικής και του Αιμοδυναμικού Τμήματος , ήταν πολύ πάνω από το στεγνό – αυστηρό καθηκοντολόγιο. Ήταν ανθρώπινη.
Για μια ακόμα φορά σας ευχαριστούμε όλους.
Τώρα, ας αναλογιστούμε όλοι μας αυτές τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρουν γιατροί, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό, κάτω από τι συνθήκες τις προσφέρουν. Ας αναλογιστούμε πως εκτός από την πίεση αυτής καθ’ αυτής της δουλειάς τους , πρέπει να δουλέψουν κάτω από την αφόρητη πίεση της εντατικοποίησης λόγω έλλειψης προσωπικού. Που εξ αιτίας της έλλειψης αυτής αναγκάζονται σε διπλές και πολλαπλές εφημερίες, με όποιον κίνδυνο ελλοχεύει για τους ίδιους τους ασθενείς. Με ελλείψεις, πολλές φορές, φαρμακευτικού ή άλλου υγειονομικού υλικού. Με εξευτελιστικές αμοιβές για γιατρούς, και όχι μόνο.
Την ίδια στιγμή ,δηλαδή τη στιγμή που τα νοσοκομεία όλης της χώρας μας αντιμετωπίζουν τέτοιες τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν προχωρά στις απαραίτητες προσλήψεις και στελέχωση των νοσοκομείων μας, αλλά σπρώχνει με χέρια και πόδια, γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό και όλο γενικώς το υγειονομικό προσωπικό προς τον ιδιωτικό τομέα με τις πολύ μεγαλύτερες αμοιβές από το δημόσιο, η και στο εξωτερικό με τις πολλαπλές.
Ας το καταλάβουμε , λοιπόν, όλοι μας καλά. Η Δημόσια Υγεία είναι άρρωστη και η θεραπεία της εξαρτάται από εμάς. Από όλους εμάς. Ασθενείς,” εν δυνάμει ” ασθενείς, γιατρούς, νοσηλευτές, και όλους όσους έχουν σχέση με την υγεία. Κοινό το πρόβλημα, κοινός κι ο αγώνας.